Nederland loopt ver achter bij het realiseren van de klimaat- en energiedoelstellingen. Dat wordt ook veroorzaakt door de (kwaliteit van de) wetgeving. Wetgeving moet een solide juridisch kader bieden, dat enerzijds het publieke belang beschermt en anderzijds private partijen houvast geeft bij de noodzakelijke investeringen in transitieprojecten. Daarvan is momenteel onvoldoende sprake en de lopende wetgevingstrajecten worden gekenmerkt door onvoldoende samenhang, gebrek aan inhoudelijke afstemming en prioritering.

In een essay voor het Nederlands Juristenblad formuleert Marjolein Dieperink vier principes voor het wetgevingsprogramma klimaatverandering en energietransitie. Ten eerste moet wetgeving zowel het publieke belang als private belangen dienen. Wetgeving moet verder, ten tweede, nieuwe vormen van PPS regelen. Ten derde regelt wetgeving in geval van meervoudige schaarsteverdeling bij voorkeur één procedure. Ten vierde en tot slot moeten ruimtelijke-ordenings- en marktordeningsafwegingen meer worden geïntegreerd. Een wetgevingsprogramma gebaseerd op deze principes kan een wezenlijke bijdrage leveren aan de transitie naar een CO2-neutrale samenleving.

Klik hier om het essay te lezen.