Diverse Nederlandse gemeenten zijn momenteel bezig met de huisvesting van arbeidsmigranten. Op het moment dat die huisvesting planologisch mogelijk wordt gemaakt, bijvoorbeeld door een nieuw bestemmingsplan, kunnen omwonenden een verzoek om tegemoetkoming in planschade indienen in verband met eventuele waardedaling van hun huizen. Die waardedaling kan zijn veroorzaakt doordat hun uitzicht wordt belemmerd door bijvoorbeeld een nieuwe woontoren voor arbeidsmigranten. Dat dit leidt tot waardedaling die – onder omstandigheden – voor vergoeding in aanmerking komt, is geen punt van discussie. Onderwerp van debat is evenwel of de omstandigheid dat er in de woontoren geen 'doorsnee gezinnen', maar louter arbeidsmigranten, komen leidt tot een extra waardedaling van de omliggende huizen.

Het lijkt mij goed om kort op deze voor de praktijk belangrijke vraag in te gaan. Uit de jurisprudentie volgt dat er geen rekening mag worden gehouden met de vrees dat arbeidsmigranten – in verhouding tot doorsnee gezinnen – vaker voor overlast zullen zorgen omdat zij zich niet houden aan wettelijke voorschriften (zie bijvoorbeeld deze uitspraak). Er moet wel worden gekeken of het type bewoners – in verband met hun leeftijd en levensritme – voor meer (geluids)hinder zorgen dan doorsnee gezinnen. Voor studenten is dit bijvoorbeeld al aangenomen, maar het is vooralsnog onduidelijk of dit ook zal gelden voor arbeidsmigranten.